شاید شاید شاید این همان خلوت من و توست که شروع شده خلوتی که من با تو قدم بزنم با تو حرف بزنم تو تن سرد من و در اغوش بگیری تو در گوشم نجوای محبت کنی تو تمام من رو در بر بگیری با تو تمام خیابانهای شهر رو قدم بزنم
تو بهترین منی تو عزیزترین منی تو وجود منی تو سرور و خالق و محرم و مرهم منی
تو خلوت من و نجوای منی
سرم به دامن تو چشمام هم میره و میخوابم
کی بهتر از تو وفادار و مرهم تر و ارووم تر از تو
کی جز محافظ و ابروی منه کی جز تو منجی و فریاد رس و نور من توی تاریکی ه
کی جز تو ماندگار تا ابد من
کی جز تو قدرت داره که بین دست هاش از عشق بمیرم
کی جز تو خوش بوترین و مست کننده ترین عطر دنیا رو داره که تا ابد بخوام مثل گلهای یاس توی دستام داشته باشمش
کی جز تو من و ناز پرورده کرد و عزیز خودش کرد کی جز تو من و زیبا و لبخندم و گیرا کرد
بجز تو برای کی یخندم تا خنده هام به اسمون بره
بجز تو کی روی گونه هام دست بکشه و قلب م و توی دستاش بگیره
من این دوست داشتنهای زودگذر با واسطه رو نمیخوام
من دوست داشتن خودتو میخوام
من میخوام تو تویی که من و خلق کردی زیبایی مو ببینی
درونم و از غیر خودت خالی کنی
درسته گفتن
المجاز قنطتره الحقیقه.... اما من این مجاز ها رو نمیخوام
مجازهایی که هر روز مجیز من و زیبایی و تن و صدای من و رو بگن و نمیخوام من عزت تو رو میخوام که من و عزیز کرد که درونم و از کینه خالی کرد
که دلم رو همین مجازز ها شکسته شکسته کرد
اره خلوت من و تو شروع شده
شاید راهب ها عاشقنز عاشق تو
اما مجازی عشق ه که به تو برسه
نرسه مثل باد رهگذره ....
من از این رهگذرا که اشفته ام کردند خسته ام
من از دنیای تصاویر بدون تو خسته ام
از هر صدایی که صدای تو نیست
من عادت کردم به کلمات نوشته شده
چون نشنیدم کلام ارامی که به ته قلبم برسه
اگر از تو باشه به ته قلبم میرسه
رفیقم
عزیزم
انیسم
مونسم
پناهم
نور من
اغوس باز کن که این بنده ی تو
پرنده ی زخمی بی پناهی است که از مجازهای تو زخمی شده.... پر و بال شکسته سمت تو امده... تو کنار دلهای شکسته هسته
من دلی ندارم
دل مرده ام
اما اسم تو دلم رو به لرزه میندازه که هستی که پناهی که تنهایی من به مدت نا معلوم ... با تو هست.... چون تو همیشه و ابدی.... چشمهام رو در دستهات بگیر میخوام فقط تو رو بو بکشم و چشمهام رو توی دستای تو بببندم.....
