بعد از کلی اومدم.اخرین بار فکر کنم ابان ماه بود که نوشتم . چقدر میگذره نمی دونم .حوصله حساب کردنم ندارم.دیگه دوست ندارم از غم و غصه و دلتنگی بنویسم.اینا همیشه هستن.باید باهاشون کنار بیای و نزاری که بهت مسلط بشن.می خوام از شیطنتام از سوتی اهیی که میدم بنویسم.می خوام همونجوری که بیرون هستم تو وبلاگم باشم.یه هاجر که به خندیدن و شیطنت معروفه نه یه ادم دپرس و افسرده.اگه بخوام همه ی سوتیا و شیطنتام و بنویسم یه کتاب میشه اخرین سوتیی که دادم تابستون بود:
رفته بودم  کیف بخرم.جایی که رفتیم طرف اشنا بود و مارو از کلی وقت پیش می شناخت.توی حال و هوای خودم بودم که یه کیف بگیرم جادار باشه و جواب حجم کتابام و  بده.بعد فروشنده (توی همون حلی که بودم ازم پرسید:((خوب خانم تو چه کلاسی کیف می خوایید))منم خودمو
گرفتم و با حالت کاملا جدی گفتم:((سوم دبیرستان))یارو خندش گرفت اما نخواست من بفهمم ضایع کردم با یه ذره مکث گفت:((اها...))مننم یه ذره فهمیدم سوتی دادم اما وقتی خوب فهمیدم که برادرم منو کشید کنار گفت:((اخه اسکل جان ...برای اون چه فرقی می کنه تو کلاس چندم باشی؟...))من تنازه فهمیدم خیلی زشت شده.تا اخری که اونجا بودیم بیرون مغازه وایسادم .به هر کی گفتم به من گفت (با توجه به سوتی های دیگه م)تو خدای سوتیی.نمی دونم چرا اما گاهی یهو یه چیزی می گم که اسمش می شه سوتی!!و همه جا پخش می شه