به چه می خندی؟!
یادت باشه که همیشه
همین قلب بی قرار
جای هزار غزل عاشقانه را می گیرد
تو بخند!
تمام ترنه ها فدای یک تبسمت!
                                          خاتون!
                                                 ***
 دلم گرفته است از این روزها دلم تنگ است
                                                           میان ما و رسیدن هزار فرسنگ است
                                                 ***
                                      چگونه نا تمامی قلبم
                                             بزرگ شد
                                       و هیچ نیمه ای این نیمه را
                                             تمام نکرد
                                                ***
تنهایی ام با تو قسمت می کنم
                                          سهم کمی نیست
                                                ***
حرفهایی بود از سر دلتنگی.دلتنگی بعد از خنده.
با هیاهوی باد شریک شدم.با گریه ی ابر نیز.با خورشید خندیدم و با رود جوشیدم.با ستاره سوسو زدم و با ماه درخشیدم اما هنوز....تنها هستم.