تو بودی که گفتی گفتی بمان ماندم۰ کنار ارزوهایت نشستم و با لبخند نگاهت کردم گفتی و شنیدم گفتی و شنیدم وگفتی و۰۰۰ ۰ من نگاه کردم وشنیدم۰ رفتی بالای بام ارزوهایت نشستی صدایت دور و دور تر شد تا اخر هرچه گوش تیز کردم نشنیدم۰۰۰ از پله ها بالا امدم و کنارت خودم را جا کردم ۰ با بی میلی جایم دادی۰ نمی خواستی کسی جز خودت فاتح ارزوهایت شود۰ حرف زدی صدایت به عادت فریاد زدن از بالای بام بلند بود۰ از بلندی صدا ان را نشنیدم۰ تو فاتح بودی و سرمست غرور و فراموش کردی ان کس که شنید و نگاه کرد و به خودت بالیدی و بالا رفتی من بودم۰۰۰ ۰ تو شبیه شده ای ۰۰۰ خودت نیستی۰ شبیه فاتحان ارزوها شده ای۰ نگاه کن هنوز به بالای بام نرسیده ای۰ دستم را بگیر مرا هم با خودت به بالای بام ببر۰ ارام باش هنوز روی پله ی اول ایستاده ایم۰۰۰