به یک چیز کوچک به یک چیز عادی کوچک دقت کن. به ته صدای خنده های بی وقفه ی من .می بینی؟می شنوی؟ بغض است بوی رطوبت همیشگی اشک را می دهد.اشکهایی که می بلعم و در اعماق شوره زار دلم دفن می شوند.بی فکرم بیهوده .هیچ چیز.در یک خلا!! حتی توان نرفتن هم ندارم. شایدم در جا می زنم. ***** اه ...اه.... اینجا هم باید محافظه کاری کرد و هیچی ننوشت .البته می دونم حرفایی رو که با تو دارم نیازی نیست بنویسم یا حتی بگم.... گوش و چشم نا محرم و غریبه زیاد هست.من نگفته و ننوشته تو می فهمی .درد دل زیاد هست .گوش می کنی می دونم.
ـ لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست
گرچه حرفام تکراری گرچه حفظ شدم بس که گفتم. می دونم همه چی که دارم حساب داره باید ببینم چی دادی بهم و چی از سر خیر بهم ندادی.اما از روی تو خجالت می کشم .من از ادما از دوست داشتن از دوست داشته شدن می ترسم از تکیه کردن دل بستن....
(حرفام هیچ ربطی بهم نداشت جمله به جمله اش حتی. خواب الودگی شب و حفای پراکنده ی گفتنی.چاره چیه؟!!)ببخشید
یا علی مدد
به قول درویش مصطفی، یا علی مددی